Vieringen stille week
Drie dagen stil staan en voortgaan
In onze wijkgemeente zijn er verschillende vieringen in de stille week.
We beginnen met het avondgebed op de woensdag (19.15u.): viering van boete en inkeer. Dit avondgebed sluit als het ware de Vastentijd af. Op Aswoensdag hoorden we: “uit het stof van de aarde ben je genomen, maar weet dat je leeft op de adem van Gods stem”. In de weken daarna nemen we die woorden met ons mee. In de Boeteviering horen we de stem van de bemoediging: “ik maak met jou een nieuw begin van leven”.
Triduüm
Daarna breekt het zogenaamde Triduüm aan: drie dagen waarin we naast het evangelie ook steeds gedeelten uit het Oude Testament lezen. Het is als het ware een doorgaande dienst, met elke keer een pauze er tussenin. Alsof het volgen van Jezus niet zó maar lukt, zonder aarzelen.
We zijn inmiddels gewend om op Witte Donderdag (19.15u.) met elkaar rond de tafel te zitten, om het evangelie te lezen waar Jezus met zijn leerlingen de Maaltijd deelt. Hij doet dat om de uittocht uit Egypte te gedenken, waarbij de Israëlieten gehaast ongegist brood meenamen voor onderweg. Wij hebben daarom deze dag matzes die we breken.
Op Goede Vrijdag (19.15u.) lezen we het lijdensevangelie en verbinden dat met het lijden van zoveel mensen vandaag de dag.
Op de Stille zaterdag (20.30u.) gedenken we onze doop: dit verwijst onder andere terug naar de nacht waarin nieuwe leden na een periode van catechese opgenomen werden in de eerste christelijke geloofsgemeenschappen. De vele lezingen die in de Paasnacht kunnen klinken, herinneren ons daaraan: je oude bestaan afleggen en door het water heen tot een nieuw bestaan omhoog komen. Dit jaar vertolken we dat door de lezing uit Jona en gieten we het water uit in de doopvont.
Maar waarom vieren we dan óók nog de Maaltijd?
Stille Zaterdag is wachten en hopen, waken en verlangen, je verwonderen. Het is de nacht waarin je uitziet naar de tekenen van een nieuw begin: van de dag zelf, van de toekomst. Het vraagt om veerkracht, geloof om het uit te houden. In dát licht delen we brood en wijn. Het zijn de tekenen van een gebroken lichaam, maar ook van de wijn die wijst naar een toekomst van overvloed. De maaltijd van de stille zaterdag wijst ons de weg uit gebrokenheid naar heelheid, uit de duisternis naar het Licht.
Paasmorgen (10.00u.) jubelen we: Hij Leeft!