Tentoonstelling Ontmoetingsruimte

Wandkleden van Emma Ganzevoort
In de Ontmoetingsruimte hangt van begin mei tot september een serie prachtige, kleurrijke wandkleden van ons onlangs overleden gemeentelid Emma Ganzevoort. De grotere kleden gaf zij titels mee, de kleinere zijn zonder titel. Maar met of zonder titel, achter elk kleed gaat een heel verhaal schuil.
Op de witte achterwand hangen van links naar rechts:
1. Adam - Adam probeert vaste grond onder de voeten te krijgen. Soms staat hij met zijn voeten op het droge, soms lijkt het of hij zal verzuipen. Moeizaam zoekt de mens een begaanbare weg door alle obstakels heen die de weg soms versperren en het uitzicht belemmeren. Het is een hele kunst om je weg te vinden in dit leven.
2. Moed – Er is vaak veel moed nodig om te gaan waar je moet gaan.
3. (Zonder titel) We zien een landschap met dorp en kerk onder een veelkleurig hemel, woonplaats van de mens.
4. Zomeravondzee
5. Eldorado – Land van belofte.
Aan de andere kant van de ruimte, in de gang bij de consistories, hangt het kleed
6. Vulkanen – Als klei waarin een zegel wordt gedrukt, zo krijgt de aarde vorm.
Emma Ganzevoort – van Duin: Textiele Kunst [1937 – 2025]
In de komende tijd zijn in het Kerkelijk Centrum in Zeist een aantal textiele kunstwerken tentoongesteld die Emma in de jaren 2000 tot 2015 heeft gemaakt.
Na de lagere school wilde ze graag doorleren maar als oudste dochter werd ze naar de huishoudschool gestuurd. Daar heeft ze goed leren naaien, en ze heeft veel geproduceerd, eerst vooral kleren en dergelijke praktische zaken. Rond 1990 is ze begonnen met quiltwerk: lapjesdekens en dergelijke. Eerst heel traditioneel, maar later steeds vrijer en expressiever.
Ze werkte eerst vooral met stroken katoen en zijde, geknipt, gesneden of gescheurd die ze op een basis van vlieseline uitlegde. Dat kiezen en uitleggen was de belangrijkste fase, daarin groeiden onder haar handen de beelden die ze wilde maken, en tegelijk groeide het verhaal dat ze wilde vertellen. Als ze tevreden was werden de stroken vastgestreken op het vlieseline en werd het geheel machinaal doorgestikt. Daarbij werd later ook machinaal borduurwerk toegepast.
In de latere jaren is ze op kleinere schaal gaan werken, want de grotere stukken moet je ophangen en daar is ruimte voor nodig. Ze ging toen aan de slag met A4-viltlappen, lontwol en borduurwerk in vele kleuren, want kleur is altijd heel belangrijk voor haar geweest. In haar werk spelen kleuren dan ook een hoofdrol.
Wybrand Ganzevoort