50 jaar Kerkelijk Centrum

50 jaar geleden eerste heipaal

Op 16 december 1974 werd de eerste heipaal voor het Kerkelijk Centrum de grond in ging. Het centrum was onderdeel van het  nieuwe winkelcentrum De Clomp.
Het was toen nog een kale vlakte en het winkelcentrum is ondertussen een tweede keer volledig opnieuw opgebouwd.
Op 18 november 2025 is het 50 jaar geleden dat het kerkelijk centrum officieel geopend werd.
Dit jubileumjaar gaan we natuurlijk vieren en we zullen regelmatig herinneringen aan deze 50 jaar delen in de nieuwsbrief en in Opgang.
Op de foto ziet u de kale vlakte waar alles nog moest beginnen.


‘Zo’n crucifix is toch wel érg rooms’

Een prachtig initiatief: een nieuw kerkelijk centrum bouwen in Zeist-West. Volgens de overlevering begon het met een verzoek van de Parochie van de Heilige Familie aan bisschop Alfrink: in de nieuwe wijk zou een nieuwe RK-kerk moeten komen. De bisschop had één voorwaarde: het moest een oecumenisch centrum worden, samen met hervormden en gereformeerden! De geloofsgemeenschap werd steeds oecumenischer. Als  het daarna over de grens van het toelaatbare ging werd gezegd: ‘Maar het moet van Alfrink’.

Er kwam een oecumenische werkgroep. Er was ontzaglijk veel te regelen en organiseren. Zo waren er bijvoorbeeld elke zondagmorgen vier kerkdiensten, verdeeld over beide kerkzalen. En tijdens de Grote Feesten waren er zelfs nog meer.

We moesten elkaar leren kennen in geloof en actie. Dat ging prima, maar er bleef een probleem: in beide kerkzalen stond / hing een crucifix, afkomstig uit de RK-kerk aan de Utrechtseweg. In de 50-er jaren heel mooi, maar nu sterk verouderd. Voor nogal wat protestanten was dat toch wel problematisch: de crucifixen moesten niet pontificaal vóór in de kerk staan. Meestal ging dat goed, maar soms moesten ze vlak voor de aanvang van een protestantse dienst ‘verstopt’ worden, alsof Jezus maar even niet moest kijken.

De oecumenische werkgroep werd steeds inhoudelijker, eigenlijk een beraad.  De hervormde en gereformeerde diensten werden samen gevoegd. Geleidelijk werd het bezwaar tegen de crucifixen zwakker. In de oecumenische werkgroep werd erover gesproken; ‘Laat ze maar staan in het vervolg’. Het was pastor Henk Bloem die toen zei: ‘Helemaal mee eens, maar dan wel een ánder crucifix.’

Er kwam een ander crucifix. In de vormgeving was het karakter van onze geloofsgemeenschap te vinden: oecumenisch, kerk in de wereld, een open, transparant geloof, de regenboog van het conciliair proces en een zegenende Christus.

Jaap Huttenga

Het nieuwe kruis.

Ondertussen hebben we onlangs een ander kruis gekregen.


Samen hard werken

Ds. Jaap Boersma ( 1930) was van 1980-1989 predikant in de hervormde gemeente Zeist-West. Er waren nog aparte gereformeerde, hervormde en katholieke diensten

Voor die tijd was hij predikant in Bloemendaal. Daar was al een oecumenische samenwerking. Dit was een van de redenen dat Zeist-West hem trok.

Hij herinnert zich vooral dat hij Zeist-West een aardige gemeente vond. Hij richtte  wijkteams en buurtkringen op en werkte mee aan het SOW-proces ( gerealiseerd in 1992). Hij organiseerde leerdiensten en er was een levendig joods Leerhuis wat druk bezocht werd.

De samenwerking met RK pastor Henk Bloem en de parochie vond hij heel inspirerend en fijn. Hij noemt daarbij ook de naam van An Nijman. Samenwerking met de gereformeerde wijkgemeente ging wat moeizamer.

Hij zit vol met anekdotes, bv dat hij samen met Henk Bloem bij Dick van Keulen (gereformeerd predikant) op bezoek kwam, Dick in gebed voorging en daarna op de knieën ging. Henk en Jaap werden uitgenodigd dat ook te doen waarop Henk zei: “we hebben net al gebeden” en het daarbij liet, Jaap ook.

Samen met Henk Bloem begeleidde hij een groep gemengd gehuwden. Hij denkt terug aan de vele intensieve gesprekken, o.a. over ‘welke kerk kiezen wij?’ en dat waren soms lastige keuzes. Dopelingen konden wel in beide doopregisters worden ingeschreven.

Zeist-West was een jonge gemeente, bruisend en vitaal. Hij werkte er met plezier.

“‘Maar” zegt hij “ik heb nergens zo hard gewerkt als daar”. En met een kwinkslag: “In Bloemendaal was er na Pasen niet veel meer te doen, dan waren ze op de tennisbaan”.

Dat harde werken had te maken met de opzet van gemeentewerk in een betrekkelijk jonge wijk. Hij zegende veel huwelijken in en er waren veel dopelingen. Maar ook veel problemen bij de jonge gezinnen.

Catechesatie was intensief, maar gaf ook voldoening. Vooral herinnert hij zich nog een gesprek met een jonge vrouw die wel op catechisatie kwam maar zei geen belijdenis te willen doen omdat ze niet in God geloofde. Het waren mooie gesprekken.

Hard werken en de vraag of hij dat wel volhield maakte dat hij in 1989 ziekenhuispredikant werd in Terneuzen, tot zijn emeritaat.

Hij woont nu, na het overlijden van zijn vrouw Janneke op 65-jarige leeftijd,  in Bloemendaal in een appartement. Op zijn 94e nog erg vitaal, alleen met een visuele handicap.

Ik zie in hem nog steeds de joviale en goedlachse man van vroeger, vol verhalen en anekdotes.

Jeannette van Andel

2015 Oud-predikanten.bij gelegenheid van KC 40 jaar.

vlnr: Joop Jansen Schoonhoven- Henk Bloem- Jaap Huttenga-Cor Spithoven-Jan-Peter Prenger- Jaap Boersma- Anton Stegeman- Geertien Morsink- Paul Brenninkmeijer


“Over Jos en Janny, twee vrouwen die vroegen om een zegen…..…”

Ik was nog maar net een jaar als hervormd predikant aan het werk in Zeist-West of twee vrouwen traden met mij in gesprek en ze vroegen in alle voorzichtigheid of ik wilde nagaan of er ook ruimte gemaakt kon worden om hun relatie in de kerk te zegenen. Dat zou in de ruimte van Zeist-West toch mogelijk moeten zijn!

Ja, maar het vroeg heel wat gesprekken onderweg naar de dag van 7 mei 1993. Ook de centrale hervormde gemeente – met al die verschillende wijken en niet te vergeten al die ver uiteenlopende inzichten en standpunten – had het er moeilijk mee! Bij al die gesprekken wist ik me gedragen door m’n wijkkerkenraad! 

Ik weet nog hoe ik een briefje ontving in m’n brievenbus van een naamloos iemand die schreef: “Niet langer een herder, maar wél een huurling!”

Ineens denk ik, dat je er bijna buitenkerkelijk van zou worden. Gelukkig bestond en bestaat er een kerkorde, waarin de vrijheden van een wijkgemeente in het geheel van een centrale gemeente worden omschreven en gewaarborgd! Ooit leerde ik, dat je een kerkorde alleen moet gebruiken als er problemen zijn. Nou, die waren er in allerlei vormen!

Om een steeds langer wordend verhaal wat korter te maken denk ik aan het vreugdevolle moment dat op 7 mei 1993 plaats vond om 19.00 uur in het Kerkelijk Centrum Zeist-West: De dienst in een volle kerkzaal waarin de zegening van de relatie plaatsvond tussen Jos en Janny.

Op het liturgieboekje staat als thema “Waar Liefde woont…..”.

Ik denk op en rond de 7e mei nog vaak aan wat er in de aanloop naar die bijzondere dag gebeurde. Tot op de dag van vandaag is het helaas nog maar al te waar: ‘Waar de één een huis aanbiedt om voor ieder in te wonen is voor anderen het huis te klein!’

Toen de dienst was afgelopen en er gelegenheid was om gelukwensen te delen – ja ik weet het nog goed – kwam de vader van Jos naar me toe. Ik weet nog wat hij zei: “Mij is geleerd – zo zei hij het – dat wat er vanavond hier plaatsvond eigenlijk niet kan. Maar voor mijn kinderen zet ik alles opzij en juist daarom heb ik vanavond de schriftlezing gelezen.”

Als iemand me zou vragen wat voor mij hoogtepunten zijn geweest in mijn loopbaan dan zie ik 7 mei 1993 en alles wat er zich rond die dag voordeed als een hoogtepunt – om nooit te vergeten!

Ds. Joop Jansen Schoonhoven
Nu als emeritus wonend in Doetinchem